Na brzegu, przemoczony i zdyszany, trzymał ją mocno – żywą, bezpieczną i wdzięczną.

Później, gdy zadzwonił do szefa, żeby wyjaśnić, spotkał się z obojętnością.

Ale kiedy uratowany pies odpoczywał mu na kolanach, uświadomił sobie coś głębokiego: żadne spotkanie, żadna wypłata ani tytuł nie mogą się równać z uratowaniem życia.